Հաշմանդամ մարդիկ ապրում են իրենց ստեղծած բարության աշխարհում: Իրականությունից նրանց ներքնաշխարհը տարբերվում է նրանով, որ այնտեղ բարությունն առանց սահմանների է և չարություն չի ճանաչում: Հաշմանդամ մարդը նուրբ ու զգայուն է, խոցելի և մերժված` հասարակության կողմից: Շատ հաճախ խտրականության և ձևականության ամենամեծ զոհն են դառնում հաշմանդամ մարդիկ: Հաշմանդամ մարդու համար շփման միջոց է հանդիսանում հեռախոսը և պատուհանը: Փողոցում` հաշմանդամ մարդու հանդիպելիս,բարևեք նրան, այլ ոչ թե նրա ուղեկցողին: Հաշմանդամ մարդու համար վիրավորական է հասարակության փոքր անուշադրությունը: Առաջին հերթին պետք է փոխել հասարակության վերաբերմունքը հաշմանդամ մարդու նկատմամբ և հասարակության մեջ ձևավորել ներքին կուլտուրա: Ֆիզիկական խնդիր ունենալը դեռևս ոչինչ չի նշանակում, և հաշմանդամ մարդը կարող է ինտեգրվել հասարակության մեջ, մտածել ու դատել ոչ հաշմանդամ մարդու նման: Գոյություն ունեն հաշմանդամության բժշկական և սոցիալական տեսակներ: Բժշկական հաշմանդամությունը չի կարող խանգարել սոցիալական հաշմանդամությանը և հակառակը: Դիլիջան քաղաքում, ըստ սոցիալական տվյալների, կա 1600 հաշմանդամ, որից աշխատունակ են 1000-ը, սոց հաշմանդամ են 400-ը և մանկուց հաշմանդամ` 200-ը: Թեև կա համագործակցություն"ՙՀույսի կամուրջ" հ/կ-ի հետ , բայց միևնույնն է` մեր հաշմանդամները ունեն խնդիր` կազմակերպություն ստեղծելու: Լավ կլիներ, որ ստեղծվեր հաշմանդամ երիտասարդների ցերեկային կենտրոն, որը կզբաղվեր նրանց հարցերով: Վերջերս Դիլիջանի երիտասարդների գործունեության ակումբում տեղի ունեցավ վերը նշված թեմայով սեմինար, քննարկում, որի նպատակն էր խթանել հաշմանդամների հիմնախնդիրների իրազեկումը հասարակությանը: Խաղային վարժությունների և տեսաֆիլմի միջոցով, որը կոչվում էր "Եթե թևեր ունես", ծավալվեց հետաքրքիր քննարկում:Մասնակիցները հետաքրքրությամբ մասնակցեցին այդ սեմինարին: Պետք է ուշադրություն դարձնել հաշմանդամ մարդկանց, չէ որ նրանք էլ մեր հասարակության միարժեք անդամներն են:

Վաչե Գրիգորյան
ք. Դիլիջան