Հռչակավոր Գոշավանքի հարեւանությամբ  հսկա մի փոս կա, ուր շինության հիմքեր են  գցված `  իրար ագուցված մետաղալարերի երկար շարքերով: ՙԳոշավանք՚ պատմա-ճարտարապետական արգելոցի տնօրենի տեղակալ Սուրեն Գրիգորյանն ասաց, որ փոսի տեղում նախկինում մատուռներ են եղել: Անցյալ դարի 30-ական թվականներին մատուռները քանդել, տեղում դպրոց են կառուցել:  Գոշ գյուղում միջնակարգ դպրոցի նոր շենք  գործարկելուց հետո այդ տունը  տրվել է Անահիտ Բաբինյանին: Ծագումով Դիլիջան քաղաքից   Ջահան Մայիլյանը  դեռ 1992-93թթ. նրանից գնել է այդ  տունը: Անահիտ Բաբինյանը հիմա Ռուսաստանում է:  Ուկրաինայի քաղաքացի   Ջահան Մայիլյանը  այստեղ ցանկանում է ստեղծել Մխիթար Գոշի անվան ինչ-որ կենտրոն: Այդ կենտրոնի շինարարությունը ներկայումս  ընդհատված է:  Ըստ Սուրեն Գրիգորյանի`   Գոշավանքին կից այդ տարածքը 2000թ.-ի քարտեզագրման ժամանակ համարվել է  անձնական սեփականություն:  Նրա վկայությամբ` այստեղ շինարարություն կատարելու համար  Մայիլյանը պետք է ունենար` պատմության եւ մշակույթի հուշարձանների  պահպանության գործակալության թույլտվությունը, ինչը չի ունեցել: Կառույցի շինարարությունը մի քանի անգամ արգելվել է: Խնդրի վերաբերյալ պարզաբանումներ  ստանալու համար դիմեցի Գոշի  համայնքապետարանի  աշխատակազմի քարտուղար Լենա Արզումանյանին( համայնքի ղեկավար Հովսեփ Վերանյանը   այդ ժամանակ համայնքի գործերով բացակայում էր): Լենա Արզումանյանն ասաց, որ  Ջահան Մայիլյանը  ժամանակին այդ տունը գնել է վերակառուցելու նպատակով: Նա  ցույց տվեց  գյուղապետ Հովսեփ Վերանյանի գրությունն ուղղված  Ջահան Մայիլյանին, ուր ասվում է. ՙԶգուշացնում եմ Ձեզ, որ Գոշավանք վանական համալիրի  հարեւանությամբ Ձեր կողմից կատարված հողային աշխատանքների արդյունքում փոսորակը  մեծ վնաս է հասցնում  վանական համալիրին եւ շրջակա միջավայրին: Պահանջում ենք դադարեցնել շինարարությունը մինչեւ համապատասխան մարմինների համաձայնությունն ունենալը՚: Ե՞րբ է գրված այս գրությունը:  Լենա Արզումանյանի վկայությամբ`  վերջերս: Սակայն գրության վրա նշված է` 09.10.2005թ.: Ակնհայտ էր, որ  վրիպում էր տեղի ունեցել, որի պատճառով դիմումի օրը 4 տարի ՙառաջ  էր ընկել՚: Բանասիրական բարձրագույն կրթությամբ  քարտուղարը այդ փաստից շփոթահար էր: Գյուղապետի սեղանին մի գրություն կար, որ նա դեռ չէր  մակագրել: Այն   Ջահան Մայիլյանի   լիազոր անձ  Աշոտ Հովհաննիսյանի դիմումն էր Հովսեփ Վերանյանին, որով  գյուղապետին խնդրում էր քաղաքաշինության նախարարության հետ  համաձայնեցնել  այդ կառուցի նախագիծը:
Տխրահռչակ  փոսի մոտ  ռուսալեզու մի ցուցանակ տեսա, ուր գրված է հետեւյալը. ՙԱյստեղ եղել է քանդված տուն: Այն կառուցել են խորհրդային շրջանում: Վիճակը սարսափելի է: Ցավոք, այդ տան պատերում եղել են հին խաչքարերի  եւ գերեզմանասալերի կտորներ: Շենքը քանդվել է: Յուրաքանչյուր քարը ստուգվել է:
 Սեղանատանը դուք կարող եք տեսնել այդ տան պատմական մասունքների ավելի քան 400 կտոր: Այժմ ճարտարապետները մշակում են շենքի վերակառուցման մի քանի նախագիծ` միջնադարյան ճարտարապետության ոճով: Երբ նախագիծը համաձայնեցվի, շինարարությունը կշարունակվի՚: Տարօրինակ է, որ հայկական հողի վրա  ռուսերեն լեզվով գրություն են փակցրել, բացակայում է հայերեն լեզվով բացատրությունը, ինչու չէ` անգլերեն եւ այլ լեզուներով տարբերակները: Տարօրինակ է` ինչպե՞ս կարող էին ՙքանդված՚ տունը նորից քանդել: Պարզ չէ`  ինչու՞ է վիճակը սարսափելի, կամ ո՞վ է ստուգել յուրաքանչյուր քարը` մասնագետնե՞րը, թե` ուրիշները: Վերջապես  նշված  չէ, թե  ե՞րբ է փակցվել այս  գրությունը` մինչեւ Ջահան Մայիլյանին ուղղված գյուղապետի զգուշացումը, թե՞ դրանից հետո:
 Մխիթար Գոշի անունը, Գոշավանքի հռչակավոր վանական համալիրը տարեկան տասնյակ հազարավոր տուրիստներ են այստեղ հրապուրում, ուստի վանքի մոտ տարածք ունենալը շատ շահեկան է: Իսկ  իրավասու մարմինները   դեռեւս չեն կարողացել  այս  վիճահարույց հարցում հստակություն մտցնել, օրինականություն հաստատել: Միգուցե առաջնորդվեն Գոշի  հռչակավոր ՙԴատաստանագրքով: