Приветствую Вас Հյուր!
ԿԱՏԵԳՈՐԻԱ
| Լուրեր [196] |
| Բնապահպանական [11] |
| Խմբագրական [5] |
| Քրեական [7] |
| Առողջապահական [5] |
| Սոցիալական [6] |
| Գյուղատնտեսություն [5] |
| Դատական [7] |
| Կրթություն [7] |
| Վիդեոսրահ [1] |
| Մշակույթ [5] |
| Մարզական [9] |
| Համայնք [21] |
Արխիվ
Поиск
Հղումներ
Տեսադարան
ՏԵՍԱՆԿՅՈւՆ
Մեր հարցումը
Եղ.տես./Տարադ.
Ստատիստիկա
Օնլայն: 1
Հյուրեր: 1
Օգտագործողներ: 0
Главная » 2009 » Օգոստոս » 4 » "Կարմիր գյուղի" բնակիչները նամակով են հաղորդակցվում
11:00 "Կարմիր գյուղի" բնակիչները նամակով են հաղորդակցվում | |
 Նոյեմբերյան քաղաքից 10-15 կիլոմետր հեռավորության վրա, ձորերի մեջ տեղակայված են նախկին կոլխոզ-սովխոզ տնտեսությունները, որոնք այժմ բնակեցված են եւ «գյուղերիե են վերածվել: Այստեղի "գյուղերը" վարչական գրանցում չունեն, ոչ էլ գյուղապետ կա, իսկ հողերը սեփականաշնորհված չեն, մարդիկ պարզապես բաժանել են տարածքը միմյանց միջեւ եւ բնակություն են հաստատել ձորում: Այդ բնակավայրերից յուրաքանչյուրը ունի իր անունը, դրանցից մեկը Կարմիր գյուղն է:"Էստեղ վեճ ու կռիվ չկա, բոլորն իրար օգնում են, մեր ժողովուրդը հենց դրանով է տարբերվում, որ ձեռք մեկնող են, հասնող են",- ասում է "Կարմիր գյուղի" բնակիչ Ստեփանը: Մեր այցելության ժամանակ "գյուղում" ընդամենը 3 ընտանիք էր մնացել, մյուսները սար էին բարձրացել` անասուններին արածացնելու:  "Մարդկանց հիմնական զբաղմունքն ու եկամուտը անասնապահությունն է, մայիս ամսից կենդանիներին բարձրացնում են սարերը, որտեղ փայտաշեն տներ կան, ընտանիքներով գնում են էնտեղ, մինչեւ սեպտեմբերի վերջ մնում են: Էդ ընթացքում էստեղի խոտը հնձում են, ձմեռվա համար են պահում: Մարդկանց կյանքի կեսը սարերում է անցնում",- պատմում է 69-ամյա Արմեն պապը:Կոլխոզի պահեստներն այժմ վերածել են գոմերի, իսկ փայտաշեն շատ տնակների փոխարեն քարից տներ են կառուցել: "Ճիշտը որ ասեմ` չգիտեմ, թե ինչի են "Կարմիր գյուղ" կոչել էս սովխոզը, բայց հնից եկել է էդ անունը",- ասում է Ստեփանը: Գյուղացիներից ոմանք նաեւ մեղվաբուծությամբ են զբաղվում, մեղրը վաճառում են, իսկ տնամերձ հողամասի բարիքները վաճառքի համար չեն: "Դա նույնիսկ մեր ընտանիքին չի բավականացնում, ուր մնաց թե` ծախենք",- ասում է Ստեփանը: "Կարմիր գյուղում" խանութ չկա, բնակիչներից շատերը մեքենա ունեն եւ անհրաժեշտ պարագաները Նոյեմբերյանից են բերում, իսկ ովքեր մեքենա չունեն, ցուցակը տալիս են բարեկամին կամ հարեւանին, նրանք էլ առաքում են ապրանքը:  "Մի հատ փոքր թոնիր ունենք, որտեղ բոլորն էլ կարող են հաց թխել, էստեղ իմ ու քո չկա, բոլորն էլ իրար օգնում են",- ասում է Նելլի տատը:Ձմռանը "Կարմիր գյուղում" մի քանի ընտանիք է մնում, մյուսները գնում են քաղաք կամ մոտակա այլ գյուղեր: Որոշ ընտանիքներ էլ այստեղ միայն հանգստանալու համար են գալիս: "Մեր տանջանքը շատ է, բայց որ մաքուր օդ ենք շնչում եւ զուլալ ջուր ենք խմում, դրա համար էլ առողջ ենք: Կաթնամթերքը, միսը տնական ենք ուտում, միրգն ու բանջարեղենը մեր հողից ենք ստանում, իսկական մեղր ենք ուտում",- ասում է Աննա տատը եւ հրավիրում գոմեշի մածուն ուտելու: Քաղաքակրթությունը դեռ "Կարմիր գյուղ" չի հասել. ո’չ էլեկտրաէներգիա կա, ո’չ ջրագծեր, ո’չ էլ բջջային կապն է հասնում: Հոսանքի բացակայությունից գյուղացիները շատ չեն դժգոհում, քանի որ հեռուստատեսային եւ ռադիոալիքները նրանց հասանելի չեն, մաքուր ջուրը բնությունն է "Կարմիր գյուղին" պարգեւել, իսկ հեռախոսակապը "բռնելու" ձեւը մարդիկ գտել են: "Էն սարի գլխին "ԱրմենՏելն" է բռնում, էն մյուսին էլ` "ՎիվաՍելըե",- մոտակա սարերը ցույց տալով` ասում է Արմեն պապը: Սակայն սար բարձրանալուց խուսափելու համար բնակիչներից շատերը նամակագրական կապի մեջ են քաղաքակիրթ աշխարհի հետ:  "Եթե ինչ-որ մեկը մեքենայով քաղաք պիտի գնա, նամակ ենք տալիս, տանում են մեր բարեկամներին համ էլ պետքական բաներն են բերում: Մենք էլ մեքենա ունենք, բայց ամուսինս քաղաքում քշում է գործի մեջ, մեզ էլ հարեւաններն են օգնում, այստեղ շատ բաներ չկան, բայց մարդկանց աջակցության շնորհիվ մենք կարողանում ենք նորմալ ապրել",- ասում է Արմինեն:
| |
|
| |
| Всего комментариев: 0 | |
"Տեսանկյուն" © 2024 | 